Laatste verslag met o.a. Trip naar Exmouth

Vrijdagavond in perth aangekomen hebben we ingecheckt bij het hotel en daarna naar de Fremantle prison gereden voor een night tour met Hans en Nicolas. Op zich een leuke tour maar het moest echt een griezeltour voorstellen en waarschijnlijk hadden wij de daytour met meer echte informatie interessanter gevonden.
Zaterdag hebben we lekker rondgelopen in Perth. Eerst naar Kings park om nog eens van het uitzicht te genieten en meer van het park te zien. Vanuit daar naar Harbourtown om lekker uitverkoopjes te scoren en Londoncourt, een steegje met oude boetiekjes. 's Avonds naar het Crown Casino om wat te eten en een avondje uit maar we hadden het al vroeg gezien dus hebben daarna nog lekker een filmpje op bed gekeken. Heerlijk om een luxe hotelkamer te hebben. Ik had al gehoord dat de hostels in Perth heel slecht waren en na een aantal bekeken te hebben bleek het voor een privé kamer ook niet veel te schelen met deze hotelaanbieding, dus dat kwam mooi uit hihi.
Voor zondag hadden we een wijntour geboekt door de Swan Valley. Eerst een rivercruise van 1,5 uur met ook een wijnproeverijtje maar die hadden we net zo goed over kunnen slaan. De cruise was leuk maar over de wijn werd amper iets verteld, was een beetje een amateuristische bedoeling. De rest van de dag was top! In een busje met een leuke, gezellige chauffeur gingen we met zo'n 15 man langs 4 wineries, een bierbrouwerij en een chocolade farm. In totaal kon je zo'n 40 wijnen proeven zonder spitbucket. Tuurlijk wel kleine slokjes maar wit, rood, rosé, port, dan tikken al die kleine slokjes toch wel aan hoor. 's Avonds in het hotel had ik echt nergens meer zin in, we hebben tv liggen kijken en in de convenience store noodles gehaald haha.
Maandagochtend was het dan eindelijk tijd voor onze trip richting Exmouth. Na iedereen opgehaald te hebben verlieten we rond 9.30 Perth met 16 personen in het busje, waaronder maar 2 jongens. Ruben en een Zwitser. Terry, onze busdriver zei dus; Ok we know that Ruben is taken, how about you Marcel? Marcel’s antwoord: I’m taken but I’m actually gay. Ruben was blij dat hij met mij mee was want als je deze trip als enige jongen in je eentje doet snap ik dat je helemaal gek wordt. Uiteindelijk was het echt een leuke groep.

Na een korte koffiestop was onze eerste stop in het Yanchep nationalpark. Hier kregen we een tour door een Crystal Cave en hebben we een wandeling door het park gemaakt. Uiteraard ook in deze tour werd weer veel verteld over bomen, kruiden, bladeren, koala’s e.d. en dankzij mijn andere tours en vooral door alles wat Hans en Elwin ons verteld hebben, wisten wij vaak antwoorden op de vragen van Terry. De volgende stop was lunchen aan het strand en van daaruit zijn we doorgereden naar het eerste hostel. Hier deelden wij een 4 persoonskamer met Marcel, gelukkig voor Ruben niet in de kamer met alle meiden. We konden de tour upgraden naar een privé kamer maar we hebben het per dag aangekeken en het pakte eigenlijk allemaal wel heel goed uit.
Na even een uurtje chillen weer in het busje op weg naar Nambung National Park om tijdens zonsondergang de bekende Pinnacles te zien. Helaas heb ik weer geen sunset maar daar lopen met wat drankjes was toch heel gezellig.
In het hostel had Terry lekker lasagne en salade. De rest van de avond hebben we met een groot deel van de groep hints gespeeld.
Het rare is dat ik bij al m'n trips best wel veel stelletjes had en me daar aan irriteerde en nu zijn wij het enige stelletje met verder allemaal mensen die alleen reizen ;) Om half acht weer vertrokken op weg naar een wildlife park, hier kregen we dit keer een zakje bix om de dieren mee te voeren. Ook kon je tegen een kleine donatie 'knuffelen' met een dingo, een slang vasthouden of een Joey kangaroo. Ruben natuurlijk voor de slang en ik voor de joey. We hadden wel echt zo'n grote slang verwacht, helaas was ie niet veel groter dan die van Roland. De 10 mnd oude Joey was echt super schattig!!
Hierna reden we door naar Hut River Province. Dit is een apart land in Australië van prins Leonard en prinses Shirley (beide in de 80). Als inwoner van Hut River heb je een eigen paspoort waar je ook gewoon de hele wereld mee over kan reizen. Ook hebben ze eigen postzegels voor over de wereld en Hut River geld maar dat is tegenwoordig alleen nog maar geldig in Hut River. Het land is 14,5 duizend hectare groot (net zo groot als Hongkong) en heeft 12 inwoners. Wel hebben ze over de hele wereld zo'n 14 duizend mensen die als 2e paspoort een paspoort van Hut River hebben aangevraagd. Dit kon je doen voor 250 dollar en moet je allerlei formulieren invullen voor het goedgekeurd wordt. Onze gids had dit wel, wij vonden dat een beetje overdreven. De prins ging met een speciale lamp je paspoort controleren en er van alles over vertellen. Hij wist echt veel trouwens over de paspoorten en geld van over de hele wereld. Voor een donatie van 2 dollar kreeg je een stempel in je paspoort, dat vonden we wel grappig.
Toen prins Leonard vroeger nog gewoon een boer was mocht hij alleen zijn graan e.d. aan de staat verkopen en niet privé. Tot er een jaar kwam waar de staat maar zo'n 20 % afnam en hij in financiële problemen kwam. In de wet las hij dat de staat minimaal 50% moest afnemen dus heeft hij geprobeerd ze aan te klagen maar kreeg totaal geen reactie. Toen hij verder terug ging zoeken tot in de West Australische grondwet van de 18e eeuw las hij dat alleen Perth nog maar geclaimd was dus schreef hij een brief naar de government om Hut River te claimen, zodat hij z'n producten ook privé kon gaan verkopen. Ook daar kwam geen reactie op dus besloot hij te stoppen met het betalen van belasting in 1970 en dan staan ze ineens op de stoep!! Hij ontving een brief dat hij aangeklaagd werd maar 2 weken voor de zitting kreeg hij een nieuwe brief waarin stond dat alle aanklachten vervielen. Later hoorde hij dat alles tot in de puntjes uitgezocht was en de staat geen poot had om op te staan. Snel hebben ze de wet aangepast zodat niet meerdere mensen op het idee kwamen. Zo heeft hij nu zijn eigen land in Australië.
Onderweg naar het hostel zijn we nog gestopt langs de kust van het Kalbarri National Park. In Kalbarri zelf hebben Ruben en ik ons even teruggetrokken van de groep en lekker op het strand een drankje gedaan. 's Avonds had Terry weer heerlijk gekookt: bbq!
Wij moesten net als de eerste nacht de kamer delen met Marcel maar dit keer was het 1 double en 1 single bed. Ze stonden ontzettend dicht op elkaar en zijn single bed piepte enorm dus besloot hij bij de meiden te gaan liggen. Hierdoor hadden Ruben en ik lekker onze eigen privé kamer.
Woensdag was het vroeg opstaan, 7 uur weg! We gingen namelijk voor een wandeling en abseilen in het 400 miljoen oude gebied van het Kalbarri National Park. Het was lopen langs de klif voor uiteindelijk een prachtig uitzicht over de Z Bend Gorge. Helaas begon het halverwege keihard te regenen. Hoe kan het ook anders haha
's Middags hadden we een lange rit van 3,5 uur en kwamen uiteindelijk uit in Shark Bay en het unieke Shell Beach. Het spreekt beide voor zich, shark bay staat bekend vanwege het aantal verschillende haaien in het water en Shell beach is een strand dat bestaat uit alleen maar kleine schelpjes. Diep in het strand zijn de schelpjes door de druk tot steen gevormd en dat wordt weer voor bepaalde dingen gebruikt. Ook worden de schelpjes vermalen en door het kippenvoer verwerkt omdat daar de eischalen steviger van worden.
Donderdag Monkey Mia, eindelijk de dolfijnen voeren!!! Nou ja als je geluk hebt dan. Het is natuurlijk knetterdruk met toeristen en ze kiezen maar een paar mensen uit om de dolfijnen een visje te geven. In Monkey Mia komen de wilde dolfijnen al jaren 's ochtends naar het strand omdat ze weten dat ze een visje krijgen. Verder zijn ze absoluut niet getraind ofzo dus soms moet je echt even op ze wachten. Volgens een van de vrijwilligers is de langste periode dat ze niet kwamen 6 dagen maar dit was in de paringstijd dus hadden ze andere dingen te doen ;) Volgens Terry had je een grotere kans om uitgekozen te worden als je iets roods aan had, helaas had ik dat niet. Maar uiteindelijk is niemand van onze groep uitgekozen. Wel was het heel leuk om te zien en konden we goede foto's maken. Hierna zijn we gestopt bij Eagle Bluff, hier kon je vanaf een pad boven op een klif naar beneden kijken en duidelijk zien waarom deze omgeving shark bay heet. Vanaf daar zijn we doorgereden naar de sheep station waar we zouden overnachten. Dit was best een lange rit dus had Terry voor ons een quiz gemaakt over de laatste dagen. De winnende groep (wij!!) kreeg een reep chocola haha.
Eenmaal op de sheepstation werden we opgehaald door de eigenaar en zijn medewerkers om in de 4 wheel drives over de duinen naar hun strand te gaan en konden daar nog ff lekker een uurtje zwemmen, drankje doen en van de zonsondergang genieten. Daarna heerlijk gegeten en vrij lang met bijna de hele groep zitten kletsen. De bedden hadden we naar buiten gedragen omdat het binnen in de kleine hokjes echt ontzettend warm was om te slapen en zo konden we gelijk van een prachtige sterrenhemel genieten.
De volgende ochtend zijn we naar Coral Bay gereden waar we bijna de hele dag de tijd hadden om lekker op het strand te liggen, te snorkelen en te zwemmen :) Konden we goed oefenen voor de dag erna want zaterdag was het namelijk tijd om in Exmouth te gaan snorkelen met Whale Sharks! Een dure trip maar zeker de moeite waard!!
Eerst gingen we 's ochtends een oefen snorkel doen en daarna was het tijd om de whale sharks op te zoeken. Ze hadden spotterplains in de lucht en we hadden geluk, ze waren al vrij snel in zicht en onze kapitein was op geluk al die richting opgegaan.
Van de wet mag je maar een uur per shark met ze zwemmen maar in dat uur zijn we afwisselend in 2 groepen wel 5 keer het water in gegaan. Op een gegeven moment hadden we 3 whale sharks rondzwemmen. De grootste was 8 tot 9 meter!!
In principe doen ze niks maar er werd wel gezegd om alleen vanaf achter z'n vinnen te zwemmen en dus niet in z'n gezichtsveld anders duikt hij onder je door en zijn we hem kwijt in het diepe water. De 2e keer dat we in het water waren zag ik hem niet dus keek weer boven water op zoek naar de groep. Toen ik weer onderwater keek kwam er een echt recht op me af. Ik bevroor!! Het duurde even en toen dacht ik shit ik mag hier niet zijn. Maar je mag in de buurt van het beest ook je flippers niet bewegen dus wist ik niet hoe ik wegkwam. Toen bedacht ik nog wel snel dat ik een foto moest maken en daarna werd ik door de gids aan m'n noodle opzij getrokken haha. Zegt ze nog; Dat was net iets te dichtbij Kim. Haha, vond je??
We hebben verder nog mooi koraal, vissen en een paar kleine reef sharks gezien. Al met al een prachtige dag!!
's Avonds was ik echt helemaal gesloopt en de volgende dag deed heel m'n lichaam zeer hihi.
Zondag was een lange rit terug naar Northampton, in totaal 10 uur rijden met korte plaspauzes. In Northampton verbleven we in een 'Old Convict House'. Terry had het er al de hele week over qua spookverhalen dus puntje bij paaltje viel het een beetje tegen omdat we ergens zijn gaan eten en daarna de meesten naar bed gingen en ik met 3 anderen nog een film heb gekeken. Had wel verwacht dat Terry nog iets zou vertellen/doen/organiseren.
Het eten op deze avond kan hij beter weglaten. Heel de week is echt super goed geweest maar deze laatste avond ga je naar de hotelbar tegenover het hostel en de maaltijd zat in de trip dus iedereen kreeg Thai Curry. Echt zonder te overdrijven is dit het slechtste dat ik OOIT gegeten heb. Ruben, Marlen en ik hebben nog geen 3 happen op. De rijst was te ver doorgekookt, niet afgegoten want de hele maaltijd dreef in water als soep. De kip kwam uit blik. De saus was aan het schiften. Er zat geen smaak aan. Echt heel vies!!! De rest van de groep heeft er wel wat van gegeten omdat ze blijkbaar erg honger hadden.

Maandag de laatste dag, weer een lange rit, nog zo'n kleine 500 km terug naar Perth. We werden afgezet bij het busstation en daar werden we door Hans en Elwin opgehaald om terug te gaan naar Bunbury. Ruben had voor dinsdagochtend een afspraak om een tatoeage te laten zetten maar onderweg werden we gebeld of we die maandagavond al konden komen.
Ik stond er niet echt om te springen wat hij wilde doen en heb er daarom niet zoveel over gezegd want het is zijn keuze/lichaam. Maar uiteindelijk toen we daar waren en er getekend werd begon het er toch wel heel gaaf uit te zien. De tatoeëer was iemand uit Melbourne die hier als gast een paar dagen was en in Melbourne heeft hij zijn eigen shop, Shinto Tattoo Gallery, en dat is de grootste van Australië. Later hoorde we nog van iemand die daar naartoe wilde maar hij echt wekenlang achterelkaar helemaal vol zit. Ook komt hij jaarlijks naar Londen en Nederland dus kregen we z’n facebook om op de hoogte te blijven.
Dinsdag hebben we een beetje bij geslapen en lekker gerelaxt, nageltjes laten doen, beetje laatste souvenirtjes shoppen e.d. Woensdag zijn we nog een dag met Hans en Elwin op pad gegaan naar Fremantle, geluncht in het park en een bezoekje aan het Shipwreck museum. Interessant om aan de andere kant van de wereld zoveel Nederlandse historie te zien. ’s Avonds met Nickolas uiteten geweest en terwijl Hans naar een meeting was zijn wij een ijsje gaan eten met wat broers en zussen van Elwin.
Donderdag hebben we Marcel (van de trip) nog even gezien in Bunbury. Ook kwam Roland (zoon van Hans en Elwin) langs voor de lunch en had zijn slang weer meegenomen maar dit keer ook met muisjes om hem te voeren. Dus wij natuurlijk er bovenop met camera en telefoon. Echt gaaf om te zien.
Vandaag is de een na laatste dag, we lummelen een beetje aan en vanavond komt Nickolas deze kant op en hebben we een bbq. Morgen zullen we rond een uur of 3 richting Perth rijden om Karl, de laatste zoon, nog te ontmoeten en dan worden we op het vliegveld gedropt. Om middernacht gaat onze vlucht richting Hongkong. Daar hebben we een hele dag en als het weer een beetje fatsoenlijk is gaan we waarschijnlijk naar Disneyland. ’s Avonds vliegen we weer door en dan zijn we maandagochtend 7 uur in Amsterdam.
Echt ongelooflijk dat deze 6 maanden alweer voorbij zijn, tijd vliegt. Vooral ook deze laatste maand met Ruben. Het is maar goed dat hij me is ‘komen halen’ want ik heb er best moeite mee om afscheid van Australië te nemen maar ik ben gewoon niet van plan om weer afscheid van hem te nemen.
Stiekem kijk ik er ook wel weer naar uit om jullie allemaal weer te zien. Lekker kletsen en lunchen met m’n vriendinnetjes. Knuffelen met Mees en Finn!! En natuurlijk mijn ouders!!

Tot snel
Dikke kus